Wraz z rozwojem kartografii rzeźbę terenu przedstawiano metodami: perspektywiczną (od XVI w.), najczęściej były to kopczyki, stąd często metoda ta nazywana jest kopczykową. kreskowanie (od XVIII w.) polegało na przedstawieniu zboczy gór kreskami. Najbardziej rozpowszechnioną odmianą tej metody było kreskowanie Lehmanna (im mapa zasadnicza - należy złożyć wniosek o udostępnienie materiałów powiatowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego w wydziale geodezji i kartografii urzędu w Gorlicach , mapa do celów projektowych - sporządzana przez geodetę w Gorlicach, mapa inwentaryzacyjna - sporządzana również przez geodetę, mapa multimedialna - portal www Geoportal Lubsko. Geoportal, często określany mianem e-mapy, to bezpłatny portal zapewniający dostęp do usług danych przestrzennych gromadzonych przez Państwowy Zasób Geodezyjny i Kartograficzny. Służy on do przeglądania, pobierania i przekształcania danych przestrzennych. Umożliwia odczytanie danych działek w miejscowości Lubsko Geoportal Koluszki. Geoportal, często określany mianem e-mapy, to bezpłatny portal zapewniający dostęp do usług danych przestrzennych gromadzonych przez Państwowy Zasób Geodezyjny i Kartograficzny. Służy on do przeglądania, pobierania i przekształcania danych przestrzennych. Umożliwia odczytanie danych działek w Koluszkach, które Geoportal Olsztyn. Geoportal, często określany mianem e-mapy, to bezpłatny portal zapewniający dostęp do usług danych przestrzennych gromadzonych przez Państwowy Zasób Geodezyjny i Kartograficzny. Służy on do przeglądania, pobierania i przekształcania danych przestrzennych. Umożliwia odczytanie danych działek w Olsztynie, które Dịch Vụ Hỗ Trợ Vay Tiền Nhanh 1s. Podczas prac projektowych i budowlanych wykorzystuje się różne rodzaje map geodezyjnych. W dzisiejszym tekście przybliżymy parę popularnych typów oraz podpowiemy, jakie formalności trzeba spełnić, żeby stać się właścicielem mapy zasadniczej i mapy z numerami i granicami działek. Mapy geodezyjne - rodzaje Mapa geodezyjna to efekt pomiarów wykonywanych przez geodetów na danej przestrzeni. Takie dokumenty, oprócz wcześniej wspomnianych okoliczności, wykorzystuje się również podczas kupna lub sprzedaży nieruchomości. Warto zdawać sobie sprawę, że mapy geodezyjne nie zawsze oznaczają jedno i to samo. Mogą mieć one różne przeznaczenie i różną szczegółowość informacji. Wyróżniamy Mapy zasadnicze To podstawowy rodzaj dokumentacji, toteż znajdziemy tutaj jedynie najważniejsze informacje. Na takiej mapie zawarte zostały dane o infrastrukturze technicznej, rozmieszczeniu działek i budynków, ogrodzeniach oddzielających działki, sieci uzbrojenia itp. To właśnie po takie dokumenty sięga się na początku sporządzania planów dot. zagospodarowania przestrzennego. Żeby zyskać dostęp do mapy, należy zgłosić się do urzędu (za ich wydawanie są odpowiedzialni urzędnicy starostw powiatowych lub gmin). Zazwyczaj konieczne jest poniesienie niewielkiej opłaty i wypełnienie wniosku. W większości przypadków taką mapę możemy uzyskać już tego samego dnia. Mapy ewidencyjne Ten typ dokumentacji to mapy geodezyjne z numerami ewidencyjnymi działek i budynków. Oprócz tego dowiemy się z nich o danych adresowych konkretnych nieruchomości oraz o rodzajach i klasach gruntów. Dzięki nim poznamy też kontury użytków gruntowych, trwałe punkty graniczne, granice jednostek ewidencyjnych oraz terytorialnych. Mapa ewidencyjna to właściwie uzupełnienie mapy zasadniczej. Również ten typ dokumentacji powstaje w urzędach. Co warto wiedzieć o mapie z numerami działek ewidencyjnych i jak ją zdobyć? Zanim komputeryzacja i digitalizacja stały się powszechne, mapy ewidencyjne sporządzało się ręcznie. Takie "analogowe" dokumenty z czasem zaczęły pojawiać się również w wersjach cyfrowych (numerycznych). Mapa z numerami i granicami działek może powstawać w skali 1:5000, 1:2000, 1:1000 i 1:500. Wykorzystuje się ją nie tylko do celów projektowych. Oprócz tego jest konieczna do założenia księgi wieczystej. Taki dokument jest niezastąpiony również wtedy, gdy chcemy stworzyć mapy podziałowe. Dzięki mapie z numerami działek ewidencyjnych możemy wydzielić z większej działki mniejsze. Żeby pozyskać taki dokument, należy złożyć wniosek w odpowiednim Starostwie Powiatowym (dokładnie w Powiatowym Ośrodku Dokumentacji Geodezyjnej i Kartograficznej). Musimy nastawić się na to, że za sam wniosek, jak i za kopię mapy ewidencyjnej z wypisem będziemy musieli ponieść opłatę. Dokument powinien trafić do nas maksymalnie w przeciągu 10 dni. Zanim skorzystamy z takiej mapy, dobrze jest zaznajomić się z podstawami prawnymi, dotyczącymi map ewidencyjnych, z Ustawą z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (tekst jednolity: Dz. U. z 2000 r. Nr 100, poz. 1086 z późn. zm.). Artykuł opracowany został przez agencję marketingu internetowego Internetica. Firma wspiera swoich klientów, podejmując działania mające na celu zwiększenie widoczności ich witryny w sieci oraz generowanie ruchu na stronie. Przedsiębiorstwo istnieje od 2007 roku i, oprócz pozycjonowania, prowadzi kampanie linków sponsorowanych, remarketing i kampanie e-mailingowe. Wzmacnia konkurencyjność swoich klientów, wdrażając profesjonalne strony i sklepy internetowe oraz realizując akcje w mediach społecznościowych. Internetica to zespół doświadczonych ekspertów, którzy wciąż zwiększają swoje kompetencje. W efekcie oferta jest cały czas udoskonalana, a odbiorcy usług mogą czerpać korzyści ze zwiększonej widoczności w internecie i innego innowacyjnego wsparcia w zakresie marketingu internetowego. Internetica zajmuje się obsługą setek klientów, działających w branży np. Geoplan, który zajmuje się geodezją oraz geodezyjną obsługą map. 14 grudnia 2020 3 minuty czytania Umiejętność czytania symboli w planie miejscowym i ewidencji gruntów jest niezwykle ważna, gdy planujemy zrealizować inwestycję polegającą na zakupie gruntu. Miejscowy plan zagospodarowania, jak i ewidencja gruntów, zawierają bardzo istotne dane, które określają cechy danej nieruchomości determinujące dalsze jej użytkowanie. Symbole używane w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego oraz w ewidencji gruntów Na początek warto odpowiedzieć sobie na pytanie, czym jest MPZP oraz ewidencja gruntów. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, czyli w skrócie MPZP (można również spotkać się z określeniem “miejscowy plan”), jest dokumentem, którego posiadanie wymagane jest względem każdej gminy na podstawie ustawy z dnia 27 marca 2003 roku o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Składa się on z części opisowej, która określa warunki przeznaczenia terenu i ograniczenia z tym związane. Oraz z części graficznej zawierającej mapy obszarów do zabudowy, terenów zielonych oraz usługowych, a także dróg. Ewidencja gruntów jest usystematyzowanym rejestrem danych liczbowych dotyczących gruntów, który prowadzony jest w systemie informatycznym przez prezydentów miast oraz starostów. Wszelkie kwestie związane z ewidencją gruntów normowane są dwoma aktami prawnymi – ustawą Prawo Geodezyjne i Kartograficzne oraz Rozporządzeniem Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa w sprawie ewidencji budynków i gruntów. Ewidencja gruntów zawiera między innymi informacje dotyczące położenia, granic czy powierzchni oraz rodzajów gruntów. Jeśli chodzi o symbole MPZP oraz te używane w ewidencji gruntów, to warto wiedzieć, co one oznaczają. Pozwoli nam to uniknąć ewentualnych problemów w przyszłości związanych z rozpoczęciem inwestycji na danym obszarze. W przypadku planu miejscowego, istotne są następujące: MN oznaczający tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, MW określa tereny zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej, U – tym symbolem oznacza się tereny zabudowy usługowej, US jest oznaczeniem terenów sportu i rekreacji, R oznacza tereny rolnicze, RM jest zarezerwowany dla terenów zabudowy zagrodowej, P – ta litera oznacza tereny obiektów produkcyjnych, ZN i ZP to tereny zielone, ZL oznacza lasy, ZZ – ten symbol określa tereny zagrożone powodzią, KD oraz KDW symbolizuje tereny dróg. Jeżeli natomiast chodzi o symbole w ewidencji gruntów, to warto pamiętać znaczenie następujących z nich. R oznacza grunty orne, S-R, S-Ł, S-Ps to sady, Ł określa łąki, a Ps pastwiska. Oznaczeniami B-R, B-Ł, B-Ps określa się grunty rolne zabudowane. Z kolei Wsr to grunty znajdujące się pod stawami, a W – rowy. Lasy oznaczone są w ewidencji gruntów literą Ls, natomiast oznaczenia z, Lz-R, Lz-Ł, Lz-Ps dotyczą gruntów zadrzewionych i zakrzewionych. Litera B oznacza tereny mieszkaniowe, Ba – tereny przemysłowe, Bi to inne tereny zabudowane, a Bp – niezabudowane tereny przeznaczone pod zabudowę. Z kolei tereny rekreacyjno-wypoczynkowe oznaczane są za pomocą symbolu Bz, nieużytki znajdziemy pod symbolem litery N, a dr to drogi. Gdzie sprawdzić, czy działka jest budowlana? Planując zakup nieruchomości pod budowę domu, warto w pierwszej kolejności sprawdzić, czy działka, którą zamierzamy kupić, jest budowlana. Dlatego niezwykle istotne jest sprawdzenie, jakie jest oznaczenie planu miejscowego ustalonego przez gminę. Należy bowiem wiedzieć, że to, w jaki sposób zagospodarujemy dany grunt, zależy wyłącznie od tego, jak dany obszar został przez gminę zaplanowany pod względem zarówno interesów publicznych, jak i właścicieli prywatnych, a także w oparciu o analizy ekonomiczne, środowiskowe oraz społeczne. Informacji tych dostarczy nam miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego danego obszaru oraz ewidencji gruntów, które można uzyskać w urzędzie miasta lub gminy. W graficznej części MPZP odnajdujemy interesującą nas działkę i następnie sprawdzamy, jakim symbolem została ona oznaczona, zgodnie z symboliką zaprezentowaną w pierwszej części niniejszego artykułu. Gdzie sprawdzić co można wybudować na działce? Gdy już sprawdziliśmy, że dana działka ma przeznaczenie budowlane, warto dokładnie zweryfikować, co można na niej wybudować. Pomocne będzie więc przeanalizowanie informacji zawartych w części opisowej MPZP. Sprawdzimy tam, jakie są wymogi dotyczące rodzaju i gabarytów zabudowy, kształtu dachu, kąta jego nachylenia, a także ilość kondygnacji. Co oznacza brak MPZP? Może się zdarzyć, że dana działka nie posiada miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. W takim przypadku na danym obszarze można wybudować jedynie wolnostojące budynki gospodarcze, których powierzchnia nie przekracza 35m2 Gdy na danej działce chcemy wybudować dom, konieczne jest złożenie do urzędu miasta lub gminy wniosku o wydanie warunków zabudowy. Załączamy do niego kopię mapy zasadniczej, a także techniczny opis parametrów planowanej inwestycji. Warto również wiedzieć, że dany obszar może nie mieć uchwalonego MPZP. Może mieć opracowane studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego. Jest to dokument określający politykę przestrzenną gminy i może być dla nas ważną wskazówką dotyczącą przeznaczenia danej działki. Znajomość symboli i oznaczeń zawartych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego i ewidencji gruntów jest ważne już na etapie planowania zakupu działki. Gdyż pozwoli uniknąć wielu nieporozumień na etapie przyszłych inwestycji. >> Decyzja o warunkach zabudowy >> Condohotel Marcin Pabijanek Prekursor budowania majątku i ochrony oszczędności poprzez crowdfunding nieruchomości komercyjnych w Polsce dla inwestorów indywidualnych. Wierzy, że jakość dzisiejszych decyzji w zakresie finansów osobistych ma wpływ na jakość życia w przyszłości. Po latach pracy w branży finansowej zauważył, że nieruchomości komercyjne wynajęte dla sieci handlowych mają wiele więcej zalet niż powszechnie dostępne sposoby inwestowania pieniędzy. Dlatego zbudował aplikację dzięki której indywidualni inwestorzy mogą inwestować w nieruchomości komercyjne od 3 000 zł. Otwierając tym samym rynek który w Polsce jest w 90 % zdominowany przez inwestorów zagranicznych. [caldera_form id="CF5c819f388e8bd"]Mapą do celów projektowych określa się odwzorowanie konieczne do uzyskania pozwolenia na budowę. Jest ona rozwinięciem oznaczeń na mapie zasadniczej. Bywa niezbędna podczas planowania zagospodarowania terenu oraz projektowania przyłączy do reszty obiektu. Wykonanie odpowiedniej mapy zasadniczej do celów projektowych wiąże się z rozwinięciem zawartych na niej informacji. Obowiązkiem geodety pracującego na zlecenie inwestora, który potrzebuje danego dokumentu jest sporządzenie mapy zasadniczej do celów projektowych zawierającej wszystkie wymagane dane. Powinien on jednak skonsultować każdą swoją decyzję z architektem przed podjęciem jakichkolwiek czynności związanych z rozszerzeniem oznaczeń na mapie ,,mapa zasadnicza oznaczenia” odnosi się do ogólnych danych obejmujących zwykle zbyt duży obszar, aby szczegółowo przedstawić wszystkie istotne informacje. Dokument ten bywa aktualizowany stosunkowo rzadko, zatem jest mniej dokładny i zgodny z rzeczywistym stanem danego terenu niż odwzorowania sporządzane ściśle do celów projektowych. Oznaczenia na mapie zasadniczej najczęściej odnoszą się do ukształtowania powierzchni oraz klas gleboznawczych na konkretnym z konkretnymi rozporządzeniami, kompletne odwzorowanie powinno składać się z elementów stanowiących treść mapy zasadniczej do celów projektowych, poszerzonej o wszystkie wytyczone granice, włączając w to zabudowę, ulice oraz drogi podlegające lokalnym planom zagospodarowania terenu. Fraza ,,mapa zasadnicza oznaczenia” dotyczy zatem niepełnego zestawu informacji. W gotowym dokumencie powinny zostać również wspomniane dodatkowe elementy dodane na wniosek architekta oraz wszelka wysoka zieleń znajdująca się na terenie działki, naniesiona na obraz za pomocą specjalnych oznaczeń na mapie zasadniczej. Hasło ,,mapa zasadnicza oznaczenia” nie obejmuje bowiem wszystkich szczegółów związanych z daną nieruchomością, ponieważ jest tylko ogólnym obrazem pobliskich obszarów. Dopiero jego rozszerzona wersja może pełnić funkcję dokumentu pozwalającego na wytyczenie obiektu w terenie. Mapa zasadnicza do celów projektowych w bardziej kompletnej formie przygotowywana jest zwykle przez odpowiednio wykwalifikowanego mapy zasadniczej do celów projektowych powinno odbywać się zgodnie z obowiązującymi schematami. Nie są one jednak regulowane w sposób prawny, stanowią zaledwie sugestię Głównego Urzędu Geodezji i Kartografii. W zakres obowiązków geodety wchodzi wówczas aktualizacja dostępnych oznaczeń na mapie zasadniczej, sporządzenie kopii uzupełnionego dokumentu oraz wniesienie gotowej treści do zatwierdzenia przez odpowiedni organ, jako element projektu. Prawidłowo wykonana mapa powinna obejmować również tereny otaczające działkę będącą przedmiotem prowadzonych czynności, odległe na minimum trzydzieści metrów od obszaru inwestycji. Zatem hasło ,,mapa zasadnicza oznaczenia” nie dotyczy tylko informacji na temat obszaru podlegającego czynnościom, ale również terenów bardziej odległych. W razie konieczności, istnieje również możliwość wytyczenia specjalnej strefy ochronnej, obejmującej indywidualnie określoną ,,mapa zasadnicza oznaczenia” może prowadzić do odwzorowań będących zaledwie ogólną, czasami nie do końca aktualną informacją na temat dużego obszaru. Mapy zasadnicze do celów projektowych muszą zazwyczaj zostać przeredagowane, dostosowane do rzeczywistego stanu gruntu oraz uzupełnione o dodatkowe informacje. Zajmują się tym odpowiednio wykwalifikowani geodeci. Oznaczenia na mapie zasadniczej są jednak niezbędne podczas ubiegania się o pozwolenie na budowę. Wniosek klienta musi bowiem zawierać jak najbardziej aktualny dokument poświadczający obecny stan gruntów. Z tego powodu fraza ,,mapa zasadnicza oznaczenia” jest często wyszukiwana przez osoby planujące ubieganie się o pozwolenie na rozpoczęcie budowy na danej ocena[Łącznie: 6161 Średnia: a budynek zakwaterowania turystycznego, pozostałyA pomiar wykrywaczem przewodówal. alejkab budynek biurowyB dane branżoweb przewód inna budowla ziemnabr. bródbr. brukbt. betonc przewód ciepłowniczych. chodnikcn przewód ciepłowniczy o niskim parametrze - wodnycpd przewód ciepłowniczy dwuprzewodowy - parowycpj przewód ciepłowniczy jednoprzewodowy - parowycw przewód ciepłowniczy o wysokim parametrze - wodnyd budynek łączności, dworca i terminaluD digitalizacja mapy i wektoryzacja rastra mapydr. droga bez nazwye budynek szkoły i instytucji badawczeje przewód elektroenergetycznyeN przewód elektroenergetyczny niskiego napięciaeo przewód elektroenergetyczny oświetleniowyeS przewód elektroenergetyczny średniego napięciaeW przewód elektroenergetyczny wysokiego napięciaeWW przewód elektroenergetyczny najwyższego napięciaf budynek kultury fizycznejF fotogrametriag budynek gospodarstwa rolnegoG pomiary GPS bez powiązania z osnowąg przewód gazowyG stacja gazowagn przewód gazowy niskiego ciśnieniagp przewód gazowy podwyższonego średniego ciśnieniagr. grunt naturalnygs przewód gazowy średniego ciśnieniagw przewód gazowy wysokiego ciśnieniagz. stabilizowana żwirem lub żużlemh budynek hoteluH hydroforniaI inne sposoby pozyskiwania lub pomiarui pozostały budynek niemieszkalny, gdzie indziej niewymienionyi przewód innyi. inny rodzaj inna inna budowla inna budowla inny obiekt inne urządzenie techniczneIB inna budowla podziemnaj. jezdniajaz r. jaz ruchomyjaz s. jaz stałyjez. jeziorok budynek muzeum i bibliotekik przewód kanalizacyjnykd przewód kanalizacyjny deszczowykk. kostka kamiennakl osadnik kanalizacji lokalnejkl przewód kanalizacyjny lokalnykl. klinkierko przewód kanalizacyjny ogólnospławnykp przewód kanalizacyjny przemysłowykp. kostka prefabrykowanaks przewód kanalizacyjny sanitarnyKT kanał technologicznyM pomiar w oparciu o elementy mapy lub dane projektowemb. masa bitumicznamd budynek mieszkalny o dwóch mieszkaniachmj budynek mieszkalny jednorodzinnymt budynek mieszkalny o trzech i więcej mieszkaniachmz budynek mieszkalny zbiorowego zamieszkaniaN niepoprawne położenie - brak miar kontrolnych, błędnen przewód niezidentyfikowane urządzenie techniczneo ogólnodostępny obiekt kulturalnyO pomiar na osnowę i obliczenia, w tym pomiary GPS powiązane z ogród inny obiekt osadnik piaskowyp budynek przemysłowyP przepompowniaP wiata przystankowapas. pasażpb. płyty betonoweper. peronPG parking lub garażpl. placpł. przeprawa łodziamiPP przejście podziemnepr. przeprawa promowar budynek przeznaczony do sprawowania kultu religijnego i czynności religijnychR ruina zabytkowarmp. rampaRn przewód nadziemnyRz przewód naziemnyS schron lub bunkiers zbiornik, silos i budynek magazynowyst szafa sterowniczat budynek garażuT kontener telekomunikacyjnyt przewód telekomunikacyjnyTD tunel drogowyTK tunel kolejowytl. tłuczeńTM tunel metraTr transformatorts słupek telekomunikacyjnyTT Definicję znaków geodezyjnych określa ustawa z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne, zgodnie z którą przez określenie ”znaki geodezyjne” rozumie się: „… znaki z trwałego materiału, określające położenie punktów osnowy geodezyjnej” (Art. 2). Natomiast przez określenie „osnowa geodezyjna” należy rozumieć zbiór punktów geodezyjnych utrwalonych w terenie, których wzajemne położenie zostało określone za pomocą pomiarów geodezyjnych. Zobacz naszą nowoczesną Mapę Geoportal360 Punkty osnowy geodezyjnej Punkty osnowy geodezyjnej pełnią rolę nawiązania dla wszystkich robót geodezyjnych, których wynikiem są współrzędne określone w państwowym układzie współrzędnych. Każdy punkt osnowy geodezyjnej ma niepowtarzalny i niezmienny numer nadawany na etapie sporządzania projektu technicznego osnowy. Numer punktu składa się z trzech członów. Pierwszy człon określa godło arkusza mapy, na którym znajduje się punkt, drugi człon numeru zawiera informację o rodzaju osnowy, trzeci człon oznacza właściwy numer punktu w ramach danego arkusza mapy. Znaki geodezyjne, jako znaki określające położenie punktów osnowy geodezyjnej, mające swoje położenie w państwowym systemie odniesień przestrzennych, oznacza się w terenie w sposób trwały, uniemożliwiający zniszczenie przypadkowe bądź umyślne. Dane znaku geodezyjnego są umieszczone w państwowym zasobie geodezyjnym i kartograficznym. Znaki geodezyjne wykonuje się najczęściej z bardzo trwałego materiału, takiego jak kamień lub beton. Położenie punktu pomiarowego oznacza się na nim naciętym krzyżem, żelazną rurką lub bolcem. Przeczytaj: Rodzaje prac geodezyjnych Typy znaków geodezyjnych W zależności od rodzaju i ważności pomiaru stosuje się różne rodzaje znaków geodezyjnych. Do najczęściej stosowanych typów znaków do stabilizacji punktów geodezyjnych, zalicza się: Typ A – jest to słup betonowy o wysokości 70 cm i podstawie 24 x 24cm, część górna ma wymiary 15 x 15 cm. Elementem podstawowym znaku jest metalowa rurka zatopiona w nim o średnicy 3 cm i długości 35 cm. Typ B – jest to słup granitowy lub bazaltowy o wysokości 70 cm, o wymiarach w górnej części 20 x 20 cm. Punktem pomiarowym znaku jest wyciosany na górnej części słupa krzyż. Typ C – jest to odlew żeliwny w kształcie ostrosłupa o wysokości 50 cm. Punktem pomiarowym znaku jest otwór w górnej części znaku. Tego typu znaki spotykane są najczęściej w miastach. Typ D – jest to skrzynka z odlewu żeliwnego. Punktem pomiarowym znaku jest otwór umieszczony pod przykrywką. Typ E – jest to pal wykonany z gatunku drewna odpornego na gnicie. Średnica takiego znaku powinna wynosić 15 cm, a długość 1m. W dolnej części pala znak zawiera przybitą poprzeczkę utrudniająca wyciągnięcie znaku. Punktem pomiarowym znaku jest gwóźdź wbity w głowicę pala. Typ F – jest to pal drewniany podobny do typu E, lecz bez poprzecznej belki. Ten typ znaków umieszcza się na terenach grząskich. Wskazanym jest, aby długość pala umożliwiała sięgnięcie jego końca do gruntu trwałego. Typ G – jest to rura kanalizacyjna wypełniona cementem z osadzonym na wierzchu gwoździem. Tego typu znaki stosuje się również w terenie grząskim. Słup obserwacyjny – jest to znak wykonany z betonu, w którym osadzany jest znak geodezyjny, zakładany dla wybranych punktów osnowy podstawowej. Tego rodzaju znak przystosowany jest do wykonywania z niego pomiaru bez pomocy statywu i zapewniający jego długoletnie przetrwanie. Reper – trwale stabilizowany znak geodezyjny osnowy wysokościowej określonej rzędnej wysokościowej w przyjętym układzie odniesienia. Repery wykorzystywane są do wykonania niwelacji podczas przeprowadzania pomiarów geodezyjnych i są fizyczną realizacją państwowej osnowy wysokościowej. Wysokości reperów są określane za pomocą pomiarów metodą niwelacji geometrycznej lub techniką GNSS. Łącznie ze znakami naziemnymi stosuje się znaki podziemne zwane podcentrami. Jako znaków podziemnych używa się różnego rodzaju kostek betonowych, o wymiarach 20x20x10 cm z wyrytym na środku górnej powierzchni krzyżem lub osadzoną rurką żelazną o średnicy ok. 3 cm. W niektórych przypadkach, jako podcentry można użyć zwykłej butelki odwróconej dnem do góry, dobrze wypalonej cegły z wyciosanym krzyżem w środku. Przy pomiarach o większej dokładności, jako znak geodezyjny stosowany jest słup betonowy zbrojony o wysokości 90 cm z głowicą żeliwną. Na głowicy umieszczony jest numer i seria znaku. Punktem geodezyjnym jest środek krzyża na głowicy, a znakiem podziemnym jest płyta betonowa zbrojona. Przeczytaj: Rozgraniczenie nieruchomości Stabilizacja znaków geodezyjnych Utrwalenie znaków geodezyjnych nazywa się stabilizacją. Warunkiem prawidłowej stabilizacji znaku geodezyjnego jest zachowanie osi znaku naziemnego i krzyża znaku podziemnego w jednej linii pionowej. Znaki geodezyjne osadza się równo z ziemią. Opis topograficzny znaku geodezyjnego Każdy znak geodezyjny posiada opis topograficzny zawierający takie elementy, jak: rodzaj znaku, nazwę miejscowości, rok osadzenia, nazwę ulicy lub nazwisko właściciela gruntu, na którym znak został posadowiony. W skład opisu topograficznego znaku geodezyjnego wchodzi szkic sytuacyjny, na którym rysuje się charakterystyczne elementy terenu oraz wprowadza się odległości do tych elementów. Znaki geodezyjne a znaki graniczne Definicję znaku granicznego określa § 2 pkt. 4 Rozporządzenia Ministrów Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z 14 kwietnia 1999 r. o rozgraniczeniu nieruchomości, Dz. U. Nr 45, poz. 453, zgodnie z którą: „znak graniczny, to znak z trwałego materiału umieszczony w punkcie granicznym lub trwały element zagospodarowania terenu znajdujący się w tym punkcie”. Znaki graniczne rozmieszcza się w taki sposób, aby z jednego punktu znaku był widoczny następny. Odległość między granicznikami nie powinna przekraczać 200 m. W przypadku granicy posiadającej nieregularny kształt, graniczniki są stabilizowane w punktach załamania tej granicy. Lokalizacje każdego granicznika opisuje się w protokole granicznym lub w akcie ugody oraz nanosi na szkic graniczny. W praktyce znaki graniczne mogą się pokrywać ze znakami geodezyjnymi. Sytuacja taka może mieć miejsce, gdy znaki graniczne będą równocześnie punktami osnowy. Tak więc znaki geodezyjne nie są tożsame z punktami geodezyjnymi. Przede wszystkim, definicje znaku geodezyjnego oraz punktu geodezyjnego określa odrębna podstawa prawna. Znaki geodezyjne stanowią element osnowy geodezyjnej, natomiast znaki graniczne są elementem konkretnej granicy. Zarówno znaki graniczne jak i znaki geodezyjne podlegają ochronie prawnej. Ochrona znaków geodezyjnych Znaki geodezyjne i urządzenia zabezpieczające te znaki podlegają ochronie prawnej. Wskazuje na to jednoznacznie treść artykułów 14, 15 ,48 Ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne. Zgodnie z art. 48: „Kto wbrew przepisom niszczy, uszkadza, przemieszcza znaki geodezyjne, grawimetryczne lub magnetyczne i urządzenia zabezpieczające te znaki oraz budowle triangulacyjne, a także nie zawiadamia właściwych organów o zniszczeniu, uszkodzeniu lub przemieszczeniu znaków geodezyjnych, grawimetrycznych lub magnetycznych, urządzeń zabezpieczających te znaki oraz budowli triangulacyjnych – podlega karze grzywny”. Ochrona znaków geodezyjnych polega na zawiadomieniu starosty oraz właściciela nieruchomości o tym, że: na gruncie, którym włada umieszczono znak geodezyjny (państwowy) podlegający ochronie, znak geodezyjny będzie okresowo podlegał przeglądowi i konserwacji, ustawieniu urządzeń sygnalizujących położenie znaku, jak również naniesieniu budowli zabezpieczających znaki (w obszarach leśnych w miejscu położenia znaku geodezyjnego dokonuje się przecinki tzw. wizur od znaku w czterech kierunkach geograficznych). Zawiadomienie o ochronie dostarcza się również, gdy za znaki geodezyjne przyjęto trwałe elementy zagospodarowania terenu, do których zaliczamy: gałki, maszty na wieżach lub dachach, specjalnie zamontowane tarcze, obeliski, cylindry, bolce, pręty. Osoba wykonująca stabilizację znaku geodezyjnego, przekazuje kopię dokumentu świadczącego o tej czynności, do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego. W treści zawiadomienia zawiera się informację o: warunkach umieszczenia znaków geodezyjnych, podstawie prawnej, terminach przeglądu tych znaków. Przegląd i konserwacje znaków geodezyjnych Przegląd i konserwacje znaków geodezyjnych przeprowadza się: w czasie prowadzenia prac geodezyjnych związanych z zakładaniem i modernizacją osnowy geodezyjnej, grawimetrycznej i magnetycznej, okresowo lub doraźnie w czasie wystąpienia zagrożenia życia lub mienia oraz w przypadku zniszczenia znaku geodezyjnego. Wykonanie prac geodezyjnych związanych z zakładaniem nowej osnowy geodezyjnej I i II klasy zapewnia Główny Geodeta Kraju. W przypadku osnów geodezyjnych znajdujących się na gruntach pozostających w zarządzie Ministra Obrony Narodowej oraz jednostek podporządkowanych temu ministerstwu, wykonanie prac geodezyjnych związanych z konserwacją znaków geodezyjnych podlega Ministrowi Obrony Narodowej. Przegląd i konserwacje znaków geodezyjnych osnowy geodezyjnej klasy niższej należy do kompetencji starosty. Nie podlegają ochronie znaki geodezyjne umieszczone tymczasowo w okresie budowy oraz znaki umieszczane przy zakładaniu osnów pomiarowych. Ochrona znaków granicznych Ochronę znaków granicznych zapewniają zapisy art. 38 Prawo geodezyjne i kartograficzne, art. 277 Kodeksu karnego oraz art. 152 Kodeksu cywilnego. Pierwszy z nich stanowi, że: „Właściciel lub inne osoby władające nieruchomościami (gruntami) są obowiązani do ochrony znaków granicznych”. Natomiast zgodnie z art. 277 „Kto znaki graniczne niszczy, uszkadza, usuwa, przesuwa lub czyni niewidocznymi albo fałszywie wystawia, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2”. Art. 152 Kodeksu cywilnego określa obowiązki właścicieli gruntów sąsiednich, zgodnie z którymi: „Właściciele gruntów sąsiadujących obowiązani są do współdziałania przy rozgraniczeniu gruntów oraz przy utrzymywaniu stałych znaków granicznych; koszty rozgraniczenia oraz koszty urządzenia i utrzymywania stałych znaków granicznych ponoszą po połowie”. Podstawa prawna: Ustawa z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne. Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 15 kwietnia 1999 r. w sprawie ochrony znaków geodezyjnych, grawimetrycznych i magnetycznych. Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 14 lutego 2012 r. w sprawie osnów geodezyjnych, grawimetrycznych i magnetycznych. Ustawa Kodeks karny. Ustawa Kodeks cywilny. Foto: Fotolia

oznaczenia mediów na mapach geodezyjnych